De tweede kamer (voluit Tweede Kamer der Staten-Generaal) is een deel van de wetgevende macht van Nederland. Bij de totstandkoming van wetten speelt de tweede kamer een belangrijke rol.
Elke 4 jaar vinden de tweede kamer verkiezingen plaats (tenzij er vervroegde verkiezingen komen vanwege een gevallen kabinet) en kan iedere stemgerechtigde Nederlander zijn of haar stem uitbrengen. Vanuit deze stemmen worden de zetels aan de verkiesbare partijen verdeeld. Na het tellen van alle stemmen gaan de partijen met elkaar aan tafel om een coalitie te kunnen vormen. Omdat een coalitie uit meerdere partijen bestaat zal de winnende partij niet al hun standpunten door kunnen voeren. De coalitiepartijen moeten het namelijk met elkaar eens zien te worden.
Zo werkt de tweede kamer (geciteerd van
tweedekamer.nl:
De Tweede Kamer maakt samen met de regering nieuwe wetten en controleert of de regering haar werk goed doet. Daarnaast speelt de Tweede Kamer een belangrijke rol bij het maken van beleid. De 150 leden van de Tweede Kamer vertegenwoordigen de Nederlandse bevolking.
Een belangrijk deel van het Kamerwerk gebeurt in commissies. In die commissies werken groepjes Kamerleden samen aan één specifiek onderwerp. Aan het hoofd van de Tweede Kamer staat de Voorzitter: die zorgt onder meer dat de debatten goed verlopen.
De Tweede Kamer heeft in haar werk veel met de regering te maken, maar ook met allerlei andere partijen. De Eerste Kamer bijvoorbeeld, die de wetten die de Tweede Kamer goedkeurt nog een keer controleert. En met de Europese Unie, waar veel besluiten worden genomen die ook voor Nederland belangrijk zijn.
In de tweede kamer zijn 150 zetels te verdelen. Om een meerderheid is dus de helft plus 1 zetel nodig, wat neer komt op minimaal 76 zetels voor een meerderheid.
Het proces van stemmen tot aan het nieuwe kabinet:
- Campagne voeren met daarin de standpunten van de partij.
- Het voeren van debatten.
- Het stemmen zelf. Iedere Nederlander vanaf 18 heeft het recht om te stemmen.
- Stemmen tellen. Dit is een openbaar proces.
- Aan de hand van de stemmen worden de zetels verdeeld.
- Partijen gaan met elkaar in gesprek om een coaltitie te vormen. De standpunten van de partijen moeten wel raakvlakken hebben.
- Regeerakkoord maken. Dit is de reden waarom de coalitiepartijen enige raakvlakken met elkaar moeten hebben. Teveel tegenstrijdige partijen gaan immers niet met elkaar akkoord.
- Ministers en staatssecretarissen zoeken.
- Als partijen een nieuw kabinet hebben gevormd, benoemt de koning alle ministers en staatssecretarissen officieel
De bovenstaande punten geven ook gelijk een verklaring waarom de grootste partij niet hun verkiezingsbelofte waar kan maken. Een samenwerking met andere partijen vergt vaak wat water bij de wijn bij verschillende standpunten. Ook verklaren de bovenstaande punten waarom partijen uitgesloten kunnen worden bij het vormen van een coalitie. 2 tegenstrijdige partijen in een coalitie gaat namelijk nooit werken.
Vraag: Is het uitsluiten van een, als voorbeeld, 2e grootste partij niet ondemocratisch?
Antwoord: In de coalitie zijn, om een meerderheid te vormen, altijd minimaal de helft plus 1 zetels verdeeld. De coalitie is dan dus gevormd door minimaal iets meer dan de helft van de stemmen van alle stemgerechtigden. Een meerderheid dus. Het is dus echt een democratie.
Interessante linken: